നിന്‍ വാക്കിലലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന പ്രണയം
നിന്‍ നോക്കില്‍ പൂവിട്ട വസന്തം
നിന്‍ ഹൃത്തില്‍ ഞാനെഴുതി..നിന്നെ ഞാന്‍ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നു..''
ഇന്നുമെന്നും ഇനിയുള്ള ജന്മങ്ങളിലെല്ലാം..
ശാശ്വതമായ പ്രണയം-അതിനെന്നും ഏഴു വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ആണ്.അവ മായാറില്ല,ഗതി തിരിഞ്ഞു പോവുകയുമില്ല...അങ്ങനെയുള്ള പ്രണയത്തില്‍ ഭാവനയുണ്ട് ,ജീവനുണ്ട്..നിസ്വാര്‍ത്ഥമായ സ്നേഹമുണ്ട്..തിരിച്ചു ഒന്നും കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ കൂടി പ്രണയം എന്ന വികാരത്തെ നാം അറിയുന്നു..അതില്‍ ലയിച്ചു ചേരുന്നു..മനസ്സില്‍ പ്രണയമില്ലെങ്കില്‍ എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവയെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കും?
ഞാന്‍ പ്രണയത്തിലാണ്..എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതിയെ , അതിന്റെ വിസ്മയങ്ങളെ,അതിലെ നിഗൂഡതകളെ, അതില്‍ നിന്നും ജന്മമെടുക്കുന്ന നീര്‍ചോലകളെ,പൂക്കളെ,ഋതുക്കളെ..അങ്ങനെ..അങ്ങനെ ഓരോന്നിനെയും ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു..ആ പ്രണയത്തില്‍ കപടതകളില്ല,അര്‍ത്ഥ ശ്യൂന്യമായ വാക്കുകളില്ല..അവസ്ഥാഭേധങ്ങളില്ല..എങ്ങും സന്തോഷവും സമാധാനവും മാത്രം..അവരിലേക്ക്‌ ഞാന്‍ ഊര്‍ന്നിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോള്‍,അവയുടെ ഗധ്ഗധങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ കാതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍..ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന നിര്‍വാച്യമായ ആ ധന്യമുഹൂര്‍ത്തങ്ങളില്‍ അറിയുന്നു-എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ പ്രണയമുണ്ടെന്ന്!
നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയണം, നമ്മിലെ പ്രണയത്തെ..ആസ്വദിക്കാം അതിന്റെ സൌന്ദര്യത്തെ,കാതോര്‍ത്തു കാത്തിരിക്കാം ആ നിശബ്ദ സംഗീതത്തെ.മാറോടു ചേര്‍ത്തു പുല്‍കാം അതിന്റെ നന്മകളെ...
