കാലത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍പ്പെട്ട് ഞാനും നീന്തുകയാണ് .ഒരു കരപറ്റും എന്നുള്ള വിശ്വാസത്തില്‍. ലക്ഷ്യബോധമില്ലാതെ നടന്നിരുന്നപ്പോഴും അജ്ഞാതമായ ഒരു ശക്തി എന്നെ നയിച്ച്‌ കൊണ്ടിരുന്നു നേരായ വഴിയിലൂടെ ചരിക്കാന്‍.ആ ശക്തി എന്‍റെ ഉള്ളിന്‍റെ ഉള്ളിലെ വിശ്വാസവും സ്നേഹവും കരുണയും തന്നെയായിരുന്നു..ജീവിതത്തില്‍ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴും തളരാതെ പിടിച്ചുനില്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചു..എല്ലാവരുമണിയും പോലൊരു മൂടുപടം ഞാനും ധരിച്ചിരുന്നു..എന്നിലെ എന്നെ മറച്ച് മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിലെ സന്തോഷം കാണാന്‍ ആയി ,സ്വയം അവരിലൊരാളായി ഞാന്‍ മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.ഇത് കാലം എന്നെ കൊണ്ട് ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു മാറ്റമാണ്..ഇന്ന് എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ എന്നെ പുകഴ്ത്തി പറയുമ്പോഴും, കുത്തുവാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് മുറിവേല്‍പ്പിക്കുമ്പോഴും ,കളിയാക്കി ചിരിക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് പരാതികള്‍ ഇല്ല.രാത്രിയുടെ നിശബ്ദ യാമങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ വെച്ച ആ മൂടുപടം അഴിച്ചുവെക്കും..അപ്പോഴാണ്‌ ഞാന്‍ ഞാനായി തീരുന്നത്, എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഇഴുകിചേരുന്നത്, എന്‍റെ ഭാവനകള്‍ക്ക് ചിറകുകള്‍ മുളയ്ക്കുന്നത്..ആ ലോകത്തില്‍ എനിക്ക് എന്‍റെതായ കുഞ്ഞിഷ്ടങ്ങളുണ്ട്,കുട്ടിപിണക്കങ്ങളുണ്ട് ,ഞാന്‍ തീര്‍ത്ത ഒരു മനോഹരമായ വീടുമുണ്ട്..ആ വീട്ടില്‍ എന്‍റെ ഇഷ്ടങ്ങളാണ് ! അവിടെ ബന്ധനങ്ങളില്ല,കെട്ടുപാടുകളുമില്ല,കാത്തിരുപ്പുകളില്ല..എന്‍റെ രാജ്യത്തെ റാണിയാണ് ഞാന്‍ .
ക്ലോക്കില്‍ മണി അഞ്ചടിച്ചു..എനിക്കെന്‍റെ ലോകത്തില്‍ നിന്നും താഴെ ഇറങ്ങാന്‍ നേരം ആയിരിക്കുന്നു..തലേന്ന് കഴുകി ഉണക്കാന്‍ വെച്ച ആ മൂടുപടം ഞാന്‍ എടുത്തു വെച്ച് ,മുഖത്തൊരു പ്ലാസ്റ്റിക്‌ ചിരിയുമായി ഒരു ദിനം കൂടി...!ഇന്നീ ദിവസം ഞാന്‍ എത്രപേര്‍ക്ക് കറിവേപ്പിലയാവും,? എത്രപേര്‍ക്ക് കോമാളിയാവും? എത്രപേര്‍ക്ക് പാവയാവും ? എന്ന് പറയാനാവില്ല..കാരണം അമൂല്യമെന്നു കരുതിയിരുന്ന വിശ്വാസവും,കരുണയും,സ്നേഹവും എല്ലാം ഇന്ന് തട്ടുകടയില്‍ വില്‍ക്കുന്ന കൃത്രിമ വസ്തുക്കളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...ആവശ്യമെങ്കില്‍ നമുക്കൊക്കെ അത് വാങ്ങിക്കാം . അതുകഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അതിന്‍റെ സ്ഥാനം ചവറ്റുകുട്ടയില്‍ ആണ്..
ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഞാന്‍ പറയുമെങ്കിലും, ഞാന്‍ സുരക്ഷിതയാണ് .കാരണം,എനിക്കുമുണ്ടൊരു മൂടുപടം . ആരുമറിയാതെ പാവം ഞാന്‍ അതിനകത്ത്‌ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്..നേരമിരുളാന്‍ ഇനി നാഴികകള്‍ മാത്രം....!
