ഇരുള്‍ പതിച്ച വീഥികളിലൂടെ ...
കറപറ്റിയ തനവുമായ് ..
ദുഖത്തിന്റെ കയ്പ്പുനീരുമേന്തി..
അവള്‍ നടന്നടുക്കുകയാണ്..
ആരിവിടെ..ആരിവിടെ...ഉച്ചത്തിലവള്‍ നിലവിളിച്ചു..
ക്ഷുദ്ര ജീവികള്‍പോലുമവളെ പേടിച്ചു പിന്‍വാങ്ങി..
ഇന്നവളില്‍ വികാരങ്ങളില്ല,തോരാകണ്ണുനീരുമില്ല..
ഉള്ളിന്‍റെയുള്ളില്‍ നിന്നുയരുന്ന നിഷ്ബ്ധരോധനം മാത്രം..
അവളൊരു പാവമായിരുന്നു..
പൂമ്പാറ്റകള്‍ക്കൊപ്പമവള്‍ ആടിത്തുടിച്ചിരുന്നു..
ഒരുനാളൊരുകഴുകനവളെ വലവിരിച്ചു..
ഇഴയാനാവാത്തവിധം അവള്‍ നിലംപതിച്ചു..
അവളിപ്പോള്‍ അനാഥയാണ്..
നഷ്ടപ്പെട്ട താരാട്ടിന്റെ ഈണമവള്‍ക്കിന്നു പുച്ഛമാണ്..
എറിഞ്ഞിട്ടു കൊടുത്ത അപ്പകഷ്ണങ്ങള്‍ പെറുക്കിയെടുക്കാന്‍..
അവള്‍ക്കൊപ്പമിതാ കുറെ ചെന്നായ്ക്കൂട്ടങ്ങളും..
നഗ്നമായ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ അവളൊരു പരിഹാസപാത്രമായി..
അവരെനോക്കിയവള്‍ കാര്‍ക്കിച്ചുതുപ്പി..
ഇവിടെ തെറ്റുചെയ്തത് അവളോ അതോ കഴുകന്മാരോ..??
ഇന്നുമവളുടെ ഉച്ചത്തിലുള്ള നിലവിളിയുടെ സ്വരം....
ആരിവിടെ...ആരിവിടെ...??
